Χαχαχαχαχαχαχαχα!!!!!!

FOR OLD TIMES' SAKE!!!

REX: Δέσποινα Βανδή

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ:
Η Δέσποινα Βανδή σε ένα κιτς υπο-θέαμα με μπαλέτο που στριφογυρίζει πλαστικές ασπροκόκκινες ομπρέλες (ευγενώς παραχωρηθείσες από τη μπουτίκ του Θρύλου;), ένα κάθισμα-καρδούλα με πλαστικό λουλούδι γύρω-γύρω (το οποίο κατεβάζει από το ταβάνι την Καλομοίρα) και περί τα πεντέμισι κιλά ζαρτιέρες που θεωρώ ότι αποφάσισαν να τις φοράνε μαζικά εδώ, διότι προφανώς βελτιώνουν την ποιότητα της κίνησης και του τραγουδιού.

Πολύ χάλι.

Όχι τώρα, μη με ρωτάς γι’ αυτό τώρα, διότι μετράω ζαρτιέρες και θα χάσω το λογαριασμό. 35, 38.. 46..

Τόση πολλή ζαρτιέρα και τόσο τριώροφο τακούνι χρόνια είχα να δω.
Μια βραδιά ολόκληρη έζησα με την αγωνία της ζαρτιέρας που θα έβγαζε το μάτι κάποιου χορευτή και της σταρ Δέσποινας που τρεις φορές κόντεψε να σαβουριαστεί πάνω στο γλιστερό γαρύφαλλο της πίστας και να πέσει από το Empire State τακούνι της στο υπο-κείμενο χάος.

Γι' αυτό και θεωρώ ότι έξω από το REX φέτος πρέπει να αναρτήσουν ΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ του Υπουργείου Υγείας που να προετοιμάζει τους πελάτες για το ενδεχόμενο των σοβαρών κρανιοεγκεφαλικών κακώσεων που είναι πολύ πιθανόν να υποστούν αν εμμείνουν στην απόφασή τους να «πάνε Βανδή απόψε».

Ο ΗΧΟΘ

Ο ήχοθ λοιπόν που απήλαυσα προχτές ήτο ασταθώς κυμαινόμενος.
Στο πρώτο μέρος του προγράμματος, και ειδικά κατά τη διάρκεια της εμφάνισης του Φέιμ-Γιώργος τα συριστικά «σίγμα» είχαν γίνει «θήτα».
Παράδειγμα:
Ομωθ θε θκεφτομαι
Ειθαι το άλλο μου μιθό
Όπου και να 'θαι θα 'θαι το άλλο μου μιθό
Την καρδιά μου τη μιθώ
Γιατί με άφηθε να θε αφήθω
Θούπερ!
Αυτό συνεχίστηκε επί κάμποση ώρα (και με όλα τα «ξι» και «ψι», εννοείται), αλλά όταν αργότερα βγήκε η Δέσποινα έβγαλαν κι οι ηχολήπτες τους άσους από τα μανίκια.
Ανέβηκε η ένταση κατά δεκατρία ντεσιμπέλ τουλάχιστον, (με αποτέλεσμα μέχρι και εμείς στο βου πατάρι να ακούμε) μπήκαν και καμιά δεκαπενταριά μέτρα echo και τα συριστικά γίνανε ξυριστικά.

Ο φίλος μου ο Γιώργος, που διατηρεί (λόγω τεμπελιάς μάλλον) ένα μούσι από το '74 που έκανε διαδηλώσεις με αμπέχονο, βρήκε επιτέλους την ευκαιρία και το ξεφορτώθηκε. Πρώτη φορά πήγα σε μαγαζί που στα «παρελκόμενα» περιλαμβάνει ξηρούς καρπούς, γκαζόζες και κόντρα ξύρισμα, την υγειά τους να 'χουν που μας φρόντισαν.

Ο σύλλογος κυρίων και δεσποινίδων με τις μιζανπλί και το καμένο από τις βαφές μαλλί ήταν εκεί πάλι (όπως και σε όλα τα υπόλοιπα «μεγάλα θεάματα» που έχω δει φέτος) και χαρά στο κουράγιο τους, να τους δίνει ο Θεός χρόνια να 'χουν να γεμίζουν τα μαγαζιά.
Εκεί ήταν επίσης (πρώτο τραπέζι πίστα) και ένας τύπος ονόματι Νίκος (όπως μάθαμε διότι η Δέσποινα του έλεγε συνέχεια διάφορα "Πάλι Νίκο", "Α, ρε Νίκο" κ.λπ.), ο οποίος πρέπει να της πέταξε περί τα 50 κιβώτια γαρύφαλλα.
Ηταν ο μόνος που πέταγε γαρύφαλλα (διότι ο σύλλογος με τις γριές το πολύ-πολύ καμιά μασέλα να της πέταγε άμα ερχόταν στο κέφι) και το χαρτζιλίκι των πιτσιρικάδων φαν δεν φτάνει για τετοιου είδους ρίψεις (έναντι 50 ευρώ τα δέκα τεμάχια...)



Τελικά αξίζει να πάω;

Εάν είσαι κυρία με μιζανπλί και γκρι ρίζα κάτω από καφέ-κόκκινο μαλλί θα πας θες δε θες με το σύλλογο.
Οι υπόλοιποι σκεφτείτε το για κάνα δίμηνο κι όταν αποφασίσετε ελπίζω να έχει τελειώσει.




DOES IT GET ANY WORSE THAN THAT?????

Αμα έβγαινε πετρέλαιο,θά'ταν πλούσια!

Χιχιχιχι!