Λοιπόν εμένα μου φέρνει στο μυαλό την εικόνα κάποιου,που κάθεται σε μια προβλήτα με μια κιθάρα στο χέρι και τραγουδάει,σκεπτόμενος όσα είπε κι όσα δεν είπε με την κοπέλα του και βλέποντας τις στιγμές τους να περνάνε απ'τα μάτια του σαν αργό φίλμ.Αναλογίζεται οτι όλα έχουν τελειώσει,αφού κανένας απο τους δυό τους δεν είναι πιά όπως πρίν....
__________________
Μη σε νοιάζει αν πεθαίνω,αν λιώνω απ'το κλάμα.Δικιά μου είναι υπόθεση...
ΛΟΙΠΟΝ ΕΜΕΝΑ ΜΟΥΡΧΕΤΑΙ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ Η ΑΝΝΑ ΜΕ ΞΑΝΘΑ ΜΑΚΡΙΑ ΜΑΛΛΙΑ ΝΑ ΚΑΘΕΤΑΙ ΣΤΟ ΚΡΕΒΑΤΑΚΙ ΤΗΣ ΔΙΠΛΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ ΚΑΙ ΝΑ ΑΤΕΝΙΖΕΙ ΤΑ ΣΥΝΝΕΦΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΝΑΛΛΑΓΗ ΤΗΣ ΜΕΡΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ.....
__________________
ΑΝΝΑ ΒΙΣΣΗ ΕΧΩ ΠΟΝΟΚΕΦΑΛΟ
ΜΟΥ ΚΑΨΕΣ ΤΕΛΕΙΩΣ ΤΟΝ ΕΓΚΕΦΑΛΟ