Είναι φορές που δεν ξερώ τι ψάχνω Θέλω μονό να υπάρχω για να σε κοιτώ Είναι φορές που πιστεύω σε σένα Και στα ματιά σου βλέπω, για ποιο λόγο ζω Είναι φορές που γυρεύω να σου κάνω κακό Θέλω μονό να υποφέρεις και να μην με νοιάζει Είναι φορές που ο κόσμος όλος γίνεται εσύ και εγώ
Και νιώθω μέσα σου μια θλίψη μαγική Καθώς το εγώ μου ξεψυχά και ξαναγεννιόμαστε μαζί Σε θέλω τόσο δυνατά, σε θέλω τόσο αληθινά Μα ο φόβος πάντα με νικάει
Είναι φορές που οι λέξεις πεθαίνουν Στα κορμιά μας που έχουν στην σιωπή χαθεί Είναι φορές που νομίζω πως για σένα και εσύ μονό για μένα έχουμε γεννηθεί Είναι φορές που δίχως λόγο νιώθω να σε μισώ Και συνεχεία ψάχνω τρόπους για να σε πονέσω Είναι φορές που ο κόσμος όλος γίνεται εσύ και εγώ
Και νιώθω μέσα σου μια θλίψη μαγική, Καθώς το εγώ μου ξεψυχά και ξαναγεννιόμαστε μαζί Σε θέλω τόσο δυνατά, σε θέλω τόσο αληθινά Μα ο φόβος πάντα με νικάει
Χριστέ, τίποτα απ'τά λόγια σου δεν έχει πιάσει τόπο Χριστέ, κρίμα η θυσία σου δεν άξιζε τον κόπο Χριστέ, όλα αυτά που είπες τα έχουνε διαστρεβλώσει Χριστέ, οι παπάδες σου τα έχουνε σκατώσει Χριστέ, ο σατανάς είναι η τεχνολογία Χριστέ, γιατί δεν βάζεις φρένα στην αυτόπτη βλακεία
Γιατί δεν μας καις Γιατί δεν μας καις Γιατί δεν τα κανείς όλα λίμπα, λίμπα, λίμπα, λίμπα, λίμπα
Ροφήματα, ροφήματα, η ζωη έχει πολλά κωλύματα Ροφήματα, ροφήματα, όλοι περνούν εξτρα βοηθήματα
Χριστέ, οι πιστοί σου είναι ψεύτες, κλευτές και λαμόγια Χριστέ, ξεπλένουν τα εγκλήματα τους, στα δικά σου λόγια Χριστέ, οι πεθαμένοι είναι χωμένοι μες τους τάφους Χριστέ, οι ζωντανοί χεσμένοι στις….. Χριστέ, όταν πεθαίνουμε δεν ξέρουμε που πάμε Χριστέ, γι'αυτό η ζωη μας είναι ότι πιούμε και ότι φάμε
Γιατί δεν μας καις Γιατί δεν μας καις Γιατί δεν τα κανείς όλα λίμπα, λίμπα, λίμπα, λίμπα, λίμπα
Ροφήματα, ροφήματα, η ζωη έχει πολλά κωλύματα Ροφήματα, ροφήματα, όλοι περνούν εξτρα βοηθήματα
Μαύρο φεγγάρι, όλοι έχουν πάρει κάτι από σενα'νε Όταν βραδιάζει, μέσα μου αλλάζει, κάτι για σενα'νε Ποτέ δεν θα σου πω, αλήθειες που μισώ Μα το ίδιο ήμουν, το ίδιο είμαι, το ίδιο θα'με πάντα, πάντα, πάντα
Libido, η ώρα της ντροπής Libido, πες μου πως να σωθείς Libido, σ'είχα προειδοποιήσει για την δεύτερη μου φύση Libido, λυπάμαι που ακόμα αγαπώ
Μαύρο φεγγάρι, έχω σαλπάρει, πάλι για σενα'νε Ότι με παίρνει, πίσω με φέρνει, πάλι σε σενα'νε Ποτέ δεν θα σου πω, αλήθειες που μισώ Μα το ίδιο ήμουν, το ίδιο είμαι, το ίδιο θα'με πάντα, πάντα, πάντα
Libido, η ώρα της ντροπής Libido, πες μου πως να σωθείς Libido, σ'είχα προειδοποιήσει για την δεύτερη μου φύση Libido, λυπάμαι που ακόμα αγαπώ
Αυτό που θέλω να πω δεν λέγεται Αυτό που θέλω να κάνω δεν γίνεται Αυτό που θέλω δεν θα άλλαζε τίποτα Απλά θα μέναμε λίγοι, απλά θα μέναμε λίγοι Θα μέναμε λίγοι, θα μέναμε λίγοι
Αυτό που θέλω να πω δεν λέγεται Αυτό που θέλω να κάνω δεν γίνεται Αυτό που θέλω δεν θα άλλαζε τίποτα Απλά θα μέναμε λίγοι, απλά θα μέναμε λίγοι
Λίγοι που θα αναρωτιόμαστε Και τώρα τι γίνεται Και τώρα τι κάνουμε Και τώρα τελικά τι κερδίσαμε Και με πιάνουνε ρίγη, με πιάνουνε ρίγη
Όλα αυτά που αισθάνομαι Όλα αυτά που σκέφτομαι και τα κάνω τραγούδι Και ραντίζω τη πόλη να το ακούσεις, να το μάθουν, να το τραγουδάνε όλοι
Να κολλήσουνε όλοι Να κολλήσουνε όλοι Αυτό το μικρόβιο που μοιάζει με μουσική Αυτό το μικρόβιο που μοιάζει με μουσική Αυτό το μικρόβιο που μοιάζει με μουσική Αυτό το μικρόβιο που μοιάζει με μουσική
Ποσό δύσκολο είναι Ποσό δύσκολο είναι να κρυφτείς, να σωθείς Ποσό δύσκολο είναι της ψυχής σου το ποίημα να το βρεις, να το βρεις.
Αυτό που θέλω να πω δεν λέγεται Αυτό που θέλω να κάνω δεν γίνεται Αυτό που θέλω δεν θα άλλαζε τίποτα Απλά θα μέναμε λίγοι, Απλά θα μέναμε λίγοι
Λίγοι που θα αναρωτιόμαστε Και τώρα τι γίνεται Και τώρα τι κάνουμε Και τώρα τελικά τι κερδίσαμε Και με πιάνουνε ρίγη, με πιάνουνε ρίγη
Ποσό δύσκολο είναι Ποσό δύσκολο είναι να κρυφτείς, να σωθείς Ποσό δύσκολο είναι της ψυχής σου το ποίημα να το βρεις, να το βρεις.
Αυτό που θέλω να πω δεν λέγεται Αυτό που θέλω να κάνω δεν γίνεται Αυτό που θέλω δεν θα άλλαζε τίποτα Απλά θα μέναμε λίγοι, Απλά θα μέναμε λίγοι Θα μέναμε λίγοι, θα μέναμε λίγοι